PAZAR YAZISI -- ZEYNEP TURAN

YALNIZ BİR KADIN 

Zıtlıklar ülkesi yaratır yalnız kadın iç dünyasında.. yaşanan karmaşalarla ve kargaşalarla beslenen korku, yer yer mücadeleci yapar yalnız bir kadını, savaşmayı öğretir ona.. Hayatta kalmak ya da hayata tutunmak için korku bastırılamaz bir duygudur yalnız kadın için. 'korkunun gücü' çelişkisi yalnız bir kadın için en anlamlı ve değerli muammadır esasında.. Başaramamak korkusu ile başarır yalnız bir kadın, engelleri aşamamak korkusuyla göğüs gerer zorluklara... kendini ifade edememek korkusuyla sakınmadan, çekinmeden dile getirir beynini ve kalbini dolduran sözcükleri.. KEŞKE demez yalnız bir kadın çünkü KEŞKE kelimesi o kadar korkutur ki,geçmişin gelecekte hüküm sürmesi gibidir her bir keşke onun için ... Paylaşmaktan korkar yalnız bir kadın, her daim yüksek tutar gardını.. Tedirginliklerini, endişelerini, soru işaretlerini, yaşanmışlıklarını ya da yaşanamamışlıklarını, bedenini ve ruhuna sarıp sarmalamış korkusuyla yoğuru, en derin boşluklarında kendine saklar. Her saklayış bir yüktür esasında ama göstermekten korktuğundan kırılganlığını, dik durur yalnız kadın.. İlgiden korkar yalnız bir kadın, ilgiye alışmaktan korkar. Ne aramak ne de aranmak ister çünkü bilir HAYIR demekten nasıl delicesine korktuğunu.. Ne sevmek ne de sevilmek ister yalnız bir kadın çünkü bilir her sevginin sonunda onu bekleyen bir hüsran, bir hayal kırıklığı olduğunu. Korkusuyla savaşır zaman zaman yalnız bir kadın. Hayatın rutinini kırmak ona bir tutam heyecan katmak adına, korkularının üzerine gitmek ister. Kimi zaman başaracağına insansa da günün sonunda derin karanlık hüznün ve yalnızlığın eşliğinde dünyadaki yerini aldığında yalnızlık eğilir ve fısıldar kulağına 'yalnız bir kadınsın sen' diye...